Forum - Zjazd RPG

Ludwig szedł korytarzem zamyślony. Zrozumiał, że zwieńczenie ich długiej podróży, nie oznacza powrotu do bezpiecznego domu i odpoczynku. Chciał bardzo poznać zdanie innych na ten temat.

Gdy zeszli na dół, dał znać Hermanowi aby do nich dołączył. Poprosił ich o wspólną rozmowę w kantorku.

Do kantorka dobiegły jakieś krzyki i tupot. Chwilę potem ktoś załomotał do drzwi i szarpnięciem je otworzył:
- Panie Haintz, zbójcy tartak napadli! - krzyknął jakiś młody chłopak. Umilkł zdziwiony widokiem reszty - Wróciliście panowie! Co za szczęście! Usiekli mistrza Wagnera, a resztę w niewole wzięli. Musimy iść na odsiecz!
- Po kolei, mów co się stało - powiedział Herman.
- Ja akurat grzyby zbierałem bo roboty mało i zobaczyłem jeźdźców. Mistrz Wagner wyszedł do nich, chwile gadali i nagle jeden złapał żelazo i usiekł mistrza. Chłopy chcieli na pomoc mu iść, ale tamci kusze mieli na rychtowane...
- Ilu ich?
- Siedmiu. Ale tylko czterech kusze miało. Wszyscy przy mieczach. A jeden to nawet w kolczudze.
- I co potem?
- Wszystkich do tartaku zapędzili, więcej nie wiem bo przyleciałem tutaj.

Jeśli biegł całą drogę to zajęło mu to pół godziny. Była szansa, że pracownicy tartaku jeszcze żyli, a i nikt nie krzyczał, że widzi dym od strony lasu, więc zbójcy nie spalili jeszcze tartaku.

Weszli do kantorka. Erwin usiadł w swoim ulubionym fotelu w kącie z prawej od biurka gdzie Ludwig zazwyczaj pisał dokumenty itp. Już zaczęli rozmawiać o rachunku dla Mistrza Joachima i ustalać stanowiska wspólnie z gospodarzem gdy nagle drzwi się otworzyły i wszedł młody chłopak.
Opowiedział co się stało i wybiegł. Ludwig pierwszy zareagował. Ale Erwin jeszcze dodał.
- Hermanie. Kim był nieszczęsny Mistrz Wagner?- Spojrzał z wyczekiwaniem i napięciu na przyjaciela domu.

-Zapomniałem.- zasępił się Erwin. -Słyszę Mistrz i już tylko jedno do głowy idzie.- Wyprostował się i oznajmił zgromadzonym.
-Powinniśmy jak najszybciej jechać. Może Mistrz Joachim wspomoże Grabą lub też swoją osobą wyprawę.- Zastanowił się i dodał. -Zostawiać go teraz samego kiepsko a brać go to i dług się zrobi.- Popatrzył na Ludwiga. -To nie jego sprawka do końca. Chyba, że to już realizacja planu jakiegoś. Wzbudzenie niepokojów i uzasadnienie dla ich obecności.- Wstał i podszedł do okna.
-Dość mało nas na wyruszenie i walkę. Gdybyśmy mieli swoich ludzi już to byście widzieli mnie wyjeżdżającego- Odwrócił się do zebranych i czekał na ich zdania.

- Hermanie, mamy jakieś kusze na zajeździe? Czułbym się z nią bezpieczniej, jeśli wyruszymy do tartaku.

Czuł się rozdarty. Z jednej strony nie chciał spotkać tych łotrów na drodze. Z drugiej, ten ktoś naruszał bezpieczeństwo na ich ziemiach. Zbyt wiele lat pracy włożył w ten interes aby puścić to płazem.

- Sigriz, a ty co o tym myślisz? - odwrócił się w jego kierunku

- Znajdą się dwie kusze i kołczanie bełtów. - odparł Herman - A młody pracuje w tartaku to zna okolicę. Głupi nie jest, Wagner głupoty nie lubił, więc i on się wam nada. Wojować się nie uczył, ale silny jak na swój wiek i z siekierą zaznajomiony.

- nie zdziwiłbym się, gdyby mistrz się zgodził nam pomóc. Mógłby nas ogłuszyć w lesie i potem postawić przed 'własnym' sądem.

Zamyślił się.

- Bardziej boleję, że opuścimy to miejsce i zostawimy go tutaj ze świtą. Mam nadzieję, że nie wymyśli nic głupiego na szybko. Jeśli możesz - spojrzał na Hermana - nie informuj nikogo więcej, co się stało w tartaku. A jeśli nawet młody rozgadał, to nie mów że i my tam wyruszyliśmy. Jeśli przyjdą po rachunek, to niech poczekają. Oczywiście możesz zaproponować, że sam go wystawisz - uśmiechnął się - ale raczej mistrz będzie oczekiwał że my go wystawimy.

Czy możemy jakoś się wymknąć tylnym wyjściem?

- za wcześnie chłopcze - rzekł poirytowany przez drzwi - przekaż mistrzowi, że będzie gotowy za godzinę. Musimy zrobić szybką inwentaryzację, czy czasem wina za dużo nie spożył. Sporo ich ubyło z naszych piwnic.

Bywał uparty. W tej chwili, nie miał czasu na sprawę mistrza. Liczył też na to, że przynajmniej do ich powrotu będzie jeszcze tutaj na miejscu.

Ściszył głos i nachylił się do Hermana.
- nasza trójka ze służącym wyjdzie tyłem, natomiast młody z tartaku niech wyjedzie normalnie, jakby sam wracał. Przekaż mu, że spotkamy się poza obrębem okien zajazdu. Acha.. stajenny lepiej niech zostanie.
Na wypadek pytań, jesteśmy rozeźleni, bo przeglądamy obecny inwentarz względem tego co było wcześniej - przyjrzał się milczącemu Hermanowi - tak, wiem że może wyjechać bez płacenia. Wtedy pal go licho, odbierzemy sposobem - zerknął czy towarzysze mają coś do powiedzenia

Grupa ratunkowa dotarła do zakrętu, zza niego widać już było tartak. Ostrożne by nie być widzianymi, zakradli się na skraj krzaków i wyjrzeli. Dymu ani stosu trupów nie było widać. Nawet na dziedzińcu, gdzie wedle słów młodego oberwał Wagner. Ale to nic nie znaczyło, mogli ciało odciągnąć na bok, a krew zasypać piaskiem.

Nie było widać żywego ducha.

Tartak stał po środku młodnika, po wycięciu najbliższych drzew posadzono nowe. To dawało możliwość skrytego podejścia. Choć wciąż pozostawał problem dyskretnego wejścia na teren tartaku. Z racji niepewnego sąsiedztwa opasywała go czterometrowa palisada z dwoma bramami, jedna od strony lasów, zazwyczaj zamknięta (a przynajmniej była zamknięta gdy młody wychodził na grzyby) i ta od strony drogi. Otwarta. Ale każdy kto nią wchodził był widoczny jak na dłoni. A jeśli w przybudówce nad bramą siedział ktoś z kuszą...

Nie miał ochoty rozdzielać się z przyjaciółmi. Przy nich czuł się bezpiecznie. Skoro jednak on jako doświadczony kupiec czuł obawy, to czego mógł się spodziewać po pozostawionych w samotności młodziakach.

- ja mogę.. w razie czego może wystraszę delikwenta wycelowaną kuszą - dopowiedział jakby sam chciał się usprawiedliwić

Sytuacja była skomplikowana. Nie wiedział w jaki sposób, powinni się podzielić, aby chociaż jedna grupa była w stanie sprostać potencjalnej bitwie.

Gdy nagle zadziałała jego intuicja. Pewna cząstka jego, przypomniała o sobie. Poczuł wewnątrz pierwotną siłę, aż zakręciło mu się w głowie.

Spojrzał błędnym wzrokiem na Erwina
- pójdę sam - przeniósł wzrok na tutejszego chłopaka - powiedz mi tylko, gdzie będzie dogodne ukrycie, abym widział wyjście z drugiej strony, nie będąc zauważonym.

Gdy wysłuchał wskazówki, skinął głową i ponownie spojrzał na Erwina
- kto wie, może nadciągnie rajtaria i będziecie ich mieli na widelcu - uśmiechnął się, po czym zaczął się skradać w kierunku, który wskazał mu młody.

Ludwig aż się wzdrygnął gdy usłyszał dźwięki. I mało się nie zesrał z wrażenia gdy coś wyskoczyło z pomiędzy krzaków. Coś szarego...

Tymczasem reszta z niecierpliwością oczekiwała znaku od Ludwiga. Aż w końcu dobiegły ich jakieś podejrzane dźwięki z drugiej strony. Były głośnie i było ich dużo. Ich towarzysz najwyraźniej się postarał. Służący i młody niepewnie popatrzyli po swoich szefach.

Erwin nie miał pewności, ale chyba mu mignął czyjś cień. Chyba ktoś pobiegł wyjrzeć zza palisady co to za hałasy.
- Nic nie widać! - usłyszeli okrzyk - To chyba jakieś, kurwa gobliny, czy inne ścierwo tak hałasuje.
- Zamykaj bramę, ty pilnuj tamtych, niech dokończą robotę.

Jeszce parę chwil i brama zostanie zamknięta, Erwin pamiętał, że od wewnątrz znajduje się solidna drewniana belka. Po zamknięciu do wyważenia potrzebny by był taran. Szybki sprint pozwolił by dobiec na czas... ale czy byłby tam razem z całą grupą czy tylko z Sigrizem?
Na pewno nie spodziewali by się ich w tym miejscu, tyle że po chwili z pomocą pewnie przyszła by reszta zbójów.