Forum - Zjazd RPG

- Och, to najprawdziwsza prawda, to co mówisz mój przyjacielu - odrzekł Mistrz Joachim nie zmieszany. - Ale zważ, że nie pojawia się w dokumencie ani raz słowo inkwizycja. Jesteśmy świeckim bractwem, które powzięło zadanie wyplenienia resztek chaosu po wojnie.
- Graf nie ma nic do tego, my pomagamy jedynie baronowi Hermholtzowi w oczyszczeniu jego ziem. A na tą pomoc posiadamy dokumenty i glejty. Możesz, jeśli wola, jechać do Grafa i zapytać się. Wiernemu słudze z pewnością udzieli posłuchania i odpowie na wszelkie zadane pytana.


Erwin jeszcze raz zerknął na pismo:

Ja niżej podpisany udzielam poparcia bractwu Wspólnota czystości, której przywódcą jest mistrz Joachim de Weltz. Każdy mieszkaniec ziem w mym zarządzie zobowiązany jest udzielić im pomocy w oczyszczaniu tychże ziem ze wszelakich przejawów chaosu i heretyctwa.

potem podpisy i pieczecie.

Albo mistrz blefował, albo czuł się naprawdę mocny skoro nawet straszenie grafem nie pomogło. Albo graf siedział w tym, albo skarżypyta miał małe szanse na dojechanie do celu... Choć znając życie, nawet gdyby graf dowiedział się, że ktoś gnębi jakiegoś szlachetkę to raczej zapytał by barona co też tam się u niego dzieje, że karczmarze ślą do niego listy ze skargami.
Zastanawiające było też to, że prawdziwa Inkwizycja na to pozwalała, ograniczając się tylko do drobnych przepychanek...

- Wspomagamy Inkwizycję - powiedział wzruszając ramionami - Pewnie są nam wdzięczni, ale powaga ich urzędu raczej nie pozwoli im na złożenie nam podziękowań. Ale gdyby mieli coś przeciwko to by chyba nam powiedzieli. Prawda?

- Są różne sposoby walki, mój drogi - odparł mistrz - Czasem trzeba się przedzierać przez mrok ludzkich serc, by żołnierze tacy jak ty mogli przeciwstawić się orężnie złu. By wiedzieli gdzie uderzyć, by nie marli z głodu i ran mimo zwycięstwa... Mnie przeznaczone robić rzeczy, którymi chlubić się nie można. A nawet nie wolno... - po chwili dodał - Ba, czasem trzeba się wstydzić.

- Dlaczego, mój drogi uważasz, że nie szukamy. To że ja zajmuje się papierami, nie oznacza iż moi ludzi nie szukają usilnie. - Odparł mistrz - Szukają. Wierz mi, że szukają. Ale musisz też wiedzieć, że nie można kogoś od tak oskarżyć, bez dowodów. A te zdobywa się powoli. Tak by nie spłoszyć grubych ryb. Bo to o nie nam chodzi.
- Za miecze dziękuję, radzimy sobie, ale zapamiętam tą propozycję. I skorzystam, gdy sytuacja będzie tego wymagała.

Coś nie pasowało Erwinowi, przybył wyrzucić z pokoju niepłacącego klienta, a teraz proponował mu swoje usługi. Gdzieś po drodze zagubił mu się cel, czy to mistrz Joachim go tak skołował, czy też zmęczenie podróżą dało znać o sobie?

Ludwik najpierw zerknął na Erwina, po czym jego spojrzenie zatrzymało się na mistrzu.
Na jego twarzy nadal był lekki uśmiech, chociaż cały grymas twarzy w pełni oddawał jego podtekst.

- Cieszę się, że dyskusja dobiegła już końca. Czas byśmy przeszli do rozliczeń finansowych. Przy uwzględnieniu wszystkich aspektów to jest: wynajmuje Pan nasz najlepszy pokój.. zaległość dotyczy ostatniego miesiąca... wynajem długoterminowy nie jest poparty żadną umową.... zarządzam kwotę 3 złotych koron za dobę co daje nam łącznie wartość 90 koron. Oczywiście przy uwzględnieniu odsetek za nieterminowe opłacenie pobytu dorzucam narzut na obsługę zadłużenia tj. 10 koron. Wartość Pana zadłużenia oceniam zatem na 100 koron, których termin zapadalności mija właśnie w tej chwili.

Zamyślił się chwilę.
- oczywiście jeśli wynajmował Pan również nasze stajnie i korzystał z posiłków, zostanie to dodatkowo uwzględnione w wycenie. - przekrzywił głowę - nie wiem tylko czy dysponuje Pan odpowiednią gotówką? jako człowiek biznesu miałem już z takimi delikwentami do czynienia - zerknął na szybko w stronę Sigriza.

Władza, za którą usilnie chciał się kryć Mistrz, nie miała w tym momencie żadnego znaczenia dla Ludwika.

-A co Pana to interesuje ile zostanie i nam wylicza?- Odwrócił się nagle Erwin prawie cały czerwony ze złości.
-Poborcą podatków Pan nie jesteś. Chyba, że coś przeoczyłem- Von Duneberg strasznie się rozsierdził. Mała iskra wystarczyła by doszło do fizycznego poparcia swojego oburzenia.

Do tej pory Sigriz tylko słuchał wymiany zdań która tak naprawdę przypominała rzucanie grochem o ścianę. Pewne było że Mistrz  nie miał zamiaru płaszczyć się przed gorszym "zaściankiem" według jego oceny. Nawet jeżeli zamierzał zapłacić to chciał ugrać jak najwięcej i zrobić z grupy znajomych idiotów.

- Proszę się nie upokarzać tylko uregulować dług jak człowiek ze stanu do jakiego Pan przystaje. Nie będzie też wyliczania na swój sposób, biorąc pod uwagę jakieś podatki które na poczekaniu można wymyślić korzystając z tego że dopiero wrócilismy z podroży a na naszych ziemiach odpierdala się jakiś kipisz. - Powiedział stanowczo.

- Jak komus tu pomagacie to robicie to wybitnie słabo i najwyrazniej za czasu konfliktu chowaliście się po jakichś norach wykorzystując pleb na swój sposób. Świadczą o tym trupy które leżaly wdłuz drogi w czasie naszego powrotu.- Kontynuował podnosząc głos.

- Teraz my wróciliśmy i zgaduję że będziemy musieli tu zaprowadzić porzadek bo takiego pierdolnika nie widzialem od momentu wstapienia do swojej pierwszej kompanii - Przeniósł wzrok na pomocnika Mistrza

- Jezeli jest problem z pieniędzmi to wyslać parobka po pożyczkę do swoich majetnych protektorów. Bedzie to dla nich pestka jeżeli rzeczywiscie pod naszą nieobecnośc podatki zostaly podniesione. -

- Czego nauczylem się w czasie wojny i życia u boku rycerzy? Nie ma sy­tuac­ji bez wyjścia. Niektóre tyl­ko spra­wiają więcej bólu, niż człowiek był na to przygotowany. - Uciął i czekal na odpowiedź znów wpatrzony w Mistrza.

- nasza dyskusja dobiegła końca - dał sygnał Sigrizowi  aby zajął się mistrzem i złapał w dłoń miotłę - jako niepoprawny obywatel, który nie przestrzega prawa i żyje na koszt podatnika, znajdzie się Pan w Fassbergu szybciej niż się Panu wydawało dotychczas.

- pierwszy gówniarz... - odwrócił wzrok w kierunku sekretarza - dostanie lekcję za brak taktu w obecności szlachcica Erwina von Duneberga- zamachnął się w celu trafienia

Może do tej pory Mistrzowi wydawało się że panuje nad sytuacją. Jednak tym razem, jego słowa przestały być jego orężem.

Sigriz natychmiast zareagował na słowa Ludwiga spotęgowane tylko dzwiegiem oręża którego dobył Graba. W jego dłoni również pojawił się miecz a w żyłach momentalnie pojawiła sie adrenalina która spowodowała dreszcz ekscytacji przebiegający przez kark.

    Jako ten najbliżej wyjscia z pokoju ustawił się naprzeciw Graby aby nie dopuscić do jego ewentualnej interwencji w celu ochronienia parszywego Mistrza badź jego parobasa.

- Oj Graba, rozumiem że rozumem nie grzeszysz ale musza Ci naprawde dobrze płacić jeżeli ochraniasz ludzi którzy grożą i zwodza gospodarzy pod ich własnych dachem myśląc że obejdzie sie bez konsekwencji. Coś się wam w glowach popierdoliło jeżeli bierzecie nas prostaków których urabiac możecie jak garncarz glinę.-

- Ludwigu, czekam Zostawiam tobie i Erwinowi czas na ewentualna mediacje bo ja na to nie mam siły. - powiedzial spokojnym głosem ale napiety niczym struna do ewentualnego ataku.

Sytuacja rozwinęła się znacznie szybciej niż się spodziewał i nie z tej strony powstał. Liczył, że to Sigriz będzie prowodyrem. Jednak nie. To Ludwig z miotłą machał jak krowa odganiająca się od muchy.
Jak Tylko się zaczęło w Erwina dłoniach pojawiły się rapier i lewak. Jego przyjaciele w konfliktach.
Usłyszawszy Grabę za sobą odskoczył na wolną przestrzeń. Przeanalizował możliwości walki. Gdzie stały potencjalne przeszkody o które łatwo się potknąć lub wykorzystać przeciw przeciwnikowi. Rzeczy na półkach które mogą odwrócić uwagę podczas spadania ich właścicieli itp.
Wtem odezwał się niespodziewanie Ludwig.

- Chwila. - powiedział to, na tyle spokojnie na ile w tej chwili potrafił - Myślę, że przemoc będzie tutaj zbędna, pod jednym warunkiem. - Spojrzał prosto w oczy 'mistrzowi'.
- Jeżeli da Pan słowo, że na stole zostanie pozostawione 100 koron i w ciągu godziny wyniesiecie się z naszego majątku, wtedy opuścimy tą komnatę.

Po tych znowu zaskakujących słowach Erwin nie wierzył, że jego przyjaciel jest tak zmienny. Szermierz wtrącił od razu po druchu.
-Sprawa podatku to nasza sprawa i poborcy podatków i nie życzymy sobie podliczania.- Cały czas mając baczenie na rozwój sytuacji. Zerkał to na drzwi to na sekretarza i Mistrza. Powoli z rozsądkiem ustawiał się do najlepszej pozycji do walki. Czy to obrony czy do ataku i przystawienia ostrza rapiera do szyi Mistrza.
Von Duneberg nie chciał rozlewu krwi we własnym zajeździe, ale nie raz już trzeba było postawić sprawę na ostrzu rapiera z kłótliwym jegomościem.

-A jakie ustępstwa ma Pan na myśli?- Zapytał Erwin ze zdziwieniem i z zadowoleniem, iż wreszcie Mistrz złamał się. Całą rozmowę toczył na marne. To go bardzo denerwowało a teraz pod presją przemocy już o układach zaczął mówić. Był też w szoku, że tak mało konfliktowy człowiek jak Ludwig, który nie znosił przemocy do tego doprowadził. Nie Erwin czy Sigriz tylko Ludwig. Baronet stwierdził, że zmysł przyjaciela jest nie przeciętny i po tylu latach dalej go zaskakuje. Dobrze, że stał po tej stronie rozmów niż po Mistrza.
- I przed kim musicie się rozliczać? Jesteście Mistrzem swojego zgromadzenia czy nie?- Dodał i czekał na odpowiedź nie rezygnując z przygotowywania się do walki czy też do osłabnięcia czujności.

- zgoda - miał już dość biadolenia szlachcica, który po raz drugi zaczął wymianę zdań z mistrzem. Tym razem Ludwig nie zamierzał odpuszczać. Wiedział, że poza gadką i pytaniami 'a po co?'; 'dlaczego?', szlachcic nie miał zielonego pojęcia jak rozwiązać całą sytuację.

- jeśli taka potrzeba istnieje, dostanie pan rachunek - spojrzał na asystenta - niech podejdzie później do mnie i poda dane pana lub.. dane organizacji, na którą rachunek wystawić.

Odłożył miotłę i ruszył w kierunku drzwi.