Forum - Zjazd RPG

Kamil z radością wydostał się z piwnicy zmierzając ku górze, zamknięte pomieszczenia pełne teczek z 'wariatem' jak Tymańskiego określano gdzieniegdzie, to nie było właściwe miejsce.
- Z Informatyków nikogo bliżej nie znam, a wy? Jak kojarzę tych 'nolifów' siedzących z nosami w komputerach to wołami ich od ich monitorów nie odciągniemy żeby w bazie poszperać - rzucił do towarzyszy. - Jakby nie wyszło to w Zespole Ewidencji Wydziały Spraw Osobowych Biura Kadr i Szkolenia, siedzi niejaka Pani Basia. Wielce sympatyczna, a cyc ma wielki jak góra i choć idzie jej pod czterdziestkę to jest na co popatrzeć. Łasa na komplementy, można ją zagadać by nas na chwilę wpuściła aby poszperać w bazie.
Doszli do Biura Łączności i Informatyki.
- Tak czy owak musimy z nimi tu ponegocjować aby nam gniazdka na dole zamontowali. Może nas przy tym śmiechem nie zabiją... - dodał pukając i otwierając drzwi.

Ostatnio edytowany przez Leoncoeur (2011-01-24 14:24)

Mateusz nie spodziewał się takiego entuzjazmu. Długowłosy zarzucił go fachowym słownictwem, pytaniami i propozycjami.
Elegant popatrzył na pozostałych:
- Wy też kupujecie dzieciom komputery?
- Nie, my nie. My służbowo. – odparł Kamil – musimy coś sprawdzić w bazie danych, a na dole nie mamy sieci. Możemy na chwile skorzystać? Dosłownie piętnaście minut.
Informatyk popatrzył na nich zdumiony.
- Jak to sieci nie macie, to skąd wy jesteście.
- Wydział T.
- Aha… ok. Dobra, użyjcie tamtego w kącie. Tylko gołych dup mi nie oglądać. – zastrzegł.
Jacek z Kamilem popatrzyli na pocącego się Mateusza i pomocnego informatyka. Chyba lepiej mu nie przeszkadzać. Jeden przysiadł na krześle drugi, asystował mu zza oparcia.


Zaczęli przeglądać po kolei raporty. Ciała znaleziono na łuku Wisły, tuż przy Wale Zawadowskim. Od czasu zgonu do znalezienia nie upływało więcej niż dwa dni. Utopieni musiało następować na zachodnim brzegu, inaczej woda zniosłaby ciała dalej. Potwierdzał to pozostawiony rower kuriera, na moście tuż nad miejscem gdzie zaczynała się woda, jak i rewir dilera, oraz trasa spacerowa i biegowa kolejnych denatów.
Pliki przesłuchaniami zajmowały niewiele.
Diler jak się okazało miał mało znajomych, a do tego nikt nic nie widział.
Dyrektor i prawnik stanowili podręcznikowy przykład karierowicza. 200% w pracy, dbanie o zdrowie i weekendowy clubbing. Wg zeznań nikomu specjalnie nie zaleźli za skórę w pracy. Prawnik ostatnio rozszedł się z dziewczyną. Wyjechała do Sztokholmy na kontrakt miesiąc temu. Dyrektor mieszkał z dziewczyną, to ona zawiadomiła policję. Mieli się pobrać za pół roku. Niestety nie wiele pomogła. Nie zauważyła zmian nastroju, nie był przygnębiony.
Magazynier z psem także nie wiele wniósł do sprawy, żona i dziecko. Nie licząc psa. Gówniana robota. Ale nie był typem samobójcy, raczej zaczął by kraść niż się utopił z powodu kłopotów. Zona zauważyła, że był podenerwowany od jakiegoś czasu, ale w zestawieniu zeznaniami kierownika marketu, najwyraźniej martwił się ewentualna redukcją. Kryzys.
Kurier, student dorabiający dostarczaniem paczek. Na uczelni, polibuda, wydział fizyki, szło mu średnio. Ot, taki szarak jakich wielu na uczelniach. Miły, czynny, chyba gej bo nie miał dziewczyny i do żadnej nigdy nie startował. Rzadko chodził na imprezy. Pochodził z Kozienic, tam mieszkali jego rodzice. Nie starzył się im nigdy na żadne problemy. Zresztą rzadko się pojawiał.

W końcu dotarli do raportu o samobójstwie funkcjonariusza Mirosława Zamiewicza. Prowadził tą sprawę. Jego nazwisko przewijało się w podpisach kolejnych raportów. W końcu rano nie pojawił się w pracy. Kolega za biurka obok, zeznał, że planował on obejrzeć miejsce zbrodni wieczorem. W porze, o której miały miejsce zdarzenia. Podobno coś mu przyszło do głowy, ale nic konkretnego nie powiedział. W biurku nie znaleziono żadnych notatek na ten temat. Ostatnio odwiedzane strony odnosiły się do mitologii i legend. Zwłaszcza warszawskich.
Nie miał bliskiej rodziny, mieszkał sam.

Badania medyczne wykazały, że podobnie jak tamci umarł przez utopienie. Nie było śladów przemocy. Toksykologia także nic nie wykazała.

- Bardzo dobre pytanie – rzucił długowłosy – wokół jest od groma noobów, którym wydaje się że jak jeden klocek jest tak samo wielki jak drugi to są tak samo wydajne – Mateusz przełknął siłę – liczy się dla nich tylko aby wybulić mniej kasy – wzrok informatyka był przez jakiś czas nieobecny jakby mówił do kogoś niewidzialnego – a potem czemu mi nie działa? A czemu tak wolno? – Mateusz spojrzał tęsknie na swoich towarzyszy, którzy w tym momencie mijali i go w kierunku jakiegoś narożnego stanowiska. Rozpoczął się długi monolog informatyka, w którym Mateusz nie wiedział, kiedy się zgubił, ale z pewnością nie trwało to długo. Aby nie wyjść na kompletnego idiotę, obserwował mimikę komputerowca i naprzemiennie to się uśmiechał to nabierał powagi by skupić się nad wagą uzyskanej wiedzy. – a timingi jakie miały te ramki? – Mateusz ocknął się niepewny czy to do niego było pytanie – nooo.. te lepsze – odrzucił, czując że zaczyna się pocić. Na cholerę to on się musiał produkować, powie że dziękuje za informację i nara kolego. Lepsze? – rzucił długowłosy jakby skupiony na tym jak ma zrozumieć ten komentarz . W sensie lepsze od tych…standardowych, ale nie pamiętam jakie – poczuł że poci się jeszcze bardziej a światełka z tunelu nadal nie było widać. Ha! – odrzucił głośniej informatyk – tu może być haczyk! Pamiętaj chłopie, jak są wymienione jakieś podzespoły to zawsze zerkaj czy są widoczne szczegóły danych technicznych! Jak będziesz.. – zadzwonił telefon na biurku zirytowanego gościa. Jak będziesz.. – zadzwonił ponownie  – no to sobie pogadaliśmy – sięgnął nerwowo po słuchawkę i rozpoczął rozmowę. Ton jego głosu był niemal identyczny do jego kolegi jak ich przyjmował. Mateusz z uśmiechem i ściszonym głosem podziękował mu za poradę i cichymi susami podpełzł do stanowiska swoich kolegów.

Zerknął zza ich pleców aby przyjrzeć się przeglądanym materiałom. Akurat wyświetlali raport z samobójstwa kuriera, ponieważ nie był zbyt emocjonujący założył, że poprzednie też nie należały do ciekawych. Dopiero zapisy dotyczące policjanta go zainteresowały. Jacek rzucił trafne spostrzeżenie w sprawie potrzeby udania się na miejsce zdarzeń w nocy. Trudno byłoby się z tym kłócić, jednak sama myśl łażenia w nocy nad Wisłą przy takich okolicznościach nie była przyjemna – trudno – pomyślał – zrobimy sobie spacerek – chociaż zakładał bardziej biurową i nudną pracę. Te zapiski z legendami są ciekawe – odezwał się do chłopaków – jak przejrzymy te stronki można będzie zwrócić uwagę czy na przykład jakieś miejsca tam spisane nie pokrywają się z lokalizacją jakichś starych opuszczonych bunkrów czy innych zasypanych ruin, które nasz zmarły kolega postanowił sprawdzić? No chyba że zakładamy że ktoś postanowił straszyć nad Wisłą i będziemy polską ekipą skooby-doo? – rzucił zerkając czy dowcip się przyjmie.

W międzyczasie informatyk z długimi włosami zakończył rozmowę i wstał. - Iwona? - rzucił rozbawiony elegant - taa.. -odrzucił długowłosy - tym razem papierek się zaciął i nie pamięta jak się otwierało tą wielką maszynę. - ruszył w kierunku drzwi. Ojeeeej - odrzucił jakby ze współczuciem elegant, po czym drugi informatyk z uśmiechem wyszedł z pokoju.

- OK. Zaraz się tam wybierzemy. W którym miejscu dokładnie? ... - Jacek zapisał sobie lokalizację, podziękował i się rozłączył.
-Dobra Panowie. Koniec przeglądania sieci.
-Właśnie dzwonili z dyspozytorni. Znaleziono kolejne ciało na Wybrzeżu Gdyńskim. Ekipa już tam jedzie.
Dajmy znać szefowi, że jedziemy i zbieramy się. Macie służbowy samochód?

*edit- Wybrzeże Gdyńskie

Ostatnio edytowany przez Andemus (2011-01-30 22:01)

- Można się przejść do szefa. W końcu chyba nic nie ryzykujemy pytając się o sprzęt i bryczkę.
- A masz chociaż prawo jazdy? zapytał Mateusza.

Zaczęli ponownie schodzić schodami do swoich mrocznych podziemi, aż dotarli do zamkniętych drzwi.
Jacek zapukał i czekali, aż drzwi się otworzą.

- Dzięki szefie.
- No to jedziemy.
Poszli na parking. Samochód tak jak przypuszczał Jacek okazał się zabytkiem.
- Jak myślicie? Uda się go uruchomić?
Jacek otworzył samochód i podniósł maskę. Sprawdził czy są wszystkie płyny na odpowiednim poziomie.
- No to jedziemy panowie. Czas wziąć się za pracę.
Wszyscy się zapakowali do samochodu i wyruszyli na miejsce zbrodni w ich pierwszej sprawie w wydziale T.

Podróż minęła szybko i bez komplikacji. Jak dotarli na miejsce to zobaczyli, że technicy już zaczęli pracę.

Wysiadł z pojazdu i zatrzasnął za sobą drzwi. Poczuł jak chłodne powietrze próbuje wśliznąć się w zakamarki jego jesionki. Mocniej zacisnął szalik i czując nieprzyjemny dotyk zimna na rękach nasunął skórzane rękawiczki. Mógł teraz rozejrzeć się po okolicy. Przykryte ciało i krzątające się wokół osoby jakby nie były dla niego widoczne. Nie one tu były istotne. Spojrzał wzdłuż na jednostajny widok brzegu wisły, jej leniwy bieg i na koniec na odległość jaka dzieliła to miejsce od najbliższego mostu. Spojrzał na przeciwległy brzeg próbując dostrzec czegoś wyjątkowo.. elementu, który mógł komuś umknąć.. czy to możliwe? - pomyślał i wstrzymał oddech. Pojawiła się dziwna nienaturalna myśl. Spokojnie rozejrzał się po okolicy wypatrując dobrego miejsca, z którego ktoś mógłby chcieć ich obecnie obserwować. Otrząsnął się i zaczął kręcić głową - tak kurwa, maniakalny zabójca który podnieca się widokiem swoich potencjalnych prześladowców.

Jakby na nowo pojawił się w tym miejscu. Przyjrzał się jak jeden z techników próbuje szukać czegoś w kępach trawy i kamieni. Najlepsze że potrafili czasami znaleźć naprawdę ciekawe rzeczy. Zwykli ludzie oceniają policjanta jako gościa, który nie pozwala na luzie napić się browca na ulicy czy krzyknąć do typa 'ty chuju!' Jeszcze lepiej wygląda to na drogówce gdzie pierdzą w siedzenia przez 8-10 godzin i zbijają niezłą kasiorę to z prawych czy nieco lewych mandacików - Tak, to jest właśnie! obraz policjanta!
- Gdyby tylko wiedzieli ilu z nich na co dzień odwala naprawdę dobrej i sumiennej roboty. Tylko czy kogoś to interesuje? Praca - dom -praca -dom.. o niespodzianka.. browar z kumplem.. słuchaj nie mam czasu, dawaj po drodze.. a potem.. widziałeś? dał nam po stówie, zająłby się czym innym..
- taaa.. zaburzają codzienne proste i jakże wykwintne życie.. Nie miał pretensji do zwykłych ludzi. Nie powinien mieć też pretensji do pracy jaką się zajmował. Był gliną czy tego chciał czy nie. A poza tym czym miałby się zająć? No i pewne aspekty były w tym zawodzie ciekawe. Nie, to nie było to... Nie dałby mu satysfakcji. Właśnie! O co to to nie.

Podszedł do Kamila aby przysłuchać się co mówi aspirant Kowalski.

A co dokładnie znaleźliście? - wetknął nagle, na co aspirant Kowalski po raz pierwszy obrócił głowę w jego kierunku.

Faktycznie dziewczyna nie pasowała do schematu. Ale co ona tu do cholery robiła!? - Gdyby zebrać to do kupy i przeanalizować:
.. była zaręczona
.. jej facet popełnił nagle samobójstwo
.. na pewno znała lepiej swojego przyszłego męża od nich
.. nie uwierzyła w taki rozwój zdarzeń
.. nikt jej nie poparł postanowiła sama poszukać sprawcy
.. poszła wieczorem pewnie w podobnej godzinie
.. musiała naprawdę go kochać

- Teraz są razem - pomyślał - ale ten kto was zabił na pewno za to zapłaci. Już ja tego dopilnuję - w krótkiej chwili poczuł jak wzbudza się w nim agresja. Wiedział już że wieczorem będzie w tym miejscu z naładowaną bronią i jeśli będzie musiał - użyje jej.

- Marek – zwrócił się do kolegi, - pokaż co znaleźliśmy.
Tamten kiwnął ręką by podeszli i zaczął pokazywać rozłożone na brezencie rzeczy.
- Kurtka od dresu, mokra, za duża na ofiarę więc pewnie nie jej, w kieszeniach nic nie było. Adidas, lewy, męski. Złamane wiosło od kajaka. Może morderstwo w łódce…
- Od wysnuwania teorii to my jesteśmy. – Mruknął Jacek.
- Dobra, dobra. Beczkę po benzynie i opony wam odpuszczę, chyba że chcecie obejrzeć, ale gumiaków wam nie pożyczę.
- Coś jeszcze?
- Tak – pokazał plastikową torebkę z jakimś wisiorkiem w środku wielkości kciuka – zerwany łańcuszek i jakaś na oko kamienna figurka, długo była w wodzie bo brzegi są wygładzone.
Chłopaki po kolei obejrzeli torebkę. Wisiorek przypominał jakby drzewo, czy może ośmiornicę. Gałęzie/macki owijały się o siebie tworząc dziwaczne wzory.

- a może by to zeskanować i wrzucić do sieci? - spoglądał na figurkę - zawsze można poszukać czy to nie powiązane z jakąś dziwną historią lub popytać na jakichś forach o tej tematyce. Oczywiście można poszukać tego wzoru i na stronkach które przeglądał nasz dochodzeniowiec - uśmiechnął się i zastanowił.
- pewnie szykuje się poszukiwanie jakiegoś chorego fanatyka, który uzmysłowił sobie że jest jakimś mitycznych bóstwem czy guru niczym James Jones - przeklął pod nosem - byle tylko nie miał swojej świty jak świątynia Ludu w jakimś edenie Jonestown - przeklął ponownie. Nie uśmiechało mu się szukać jakiegoś lub jakichś zatraconych umysłów w tym podłym świecie.

- Dokładnie - odpowiedział Jackowi i poprawił jesionkę bo zimno tryumfalnie ogarniało kolejne obszary jego ciała - czas się zbierać.

Wsiedli do auta i ruszyli w kierunku swojego posterunku. Droga minęła równie sennie jak poprzednia. Po zaparkowaniu pojazdu w garażu udali się do swojego wydziału.

- podskoczę na chwilę do informatyków - rzucił do chłopaków - podpytam gdzie mamy gniazdko sieciowe bo łażenie stałe do ich pokoju raczej mija się z celem.

Po rozstaniu przeskakiwał w pewnym uniesieniu co dwa stopnie schodów by czym prędzej znaleźć się w pokoiku technicznym. Ta sprawa zaczynała go intrygować, była nie szablonowa i przede wszystkim rosła ciekawość. Pojawiły się ślady, które mogły naprowadzić ich na prawidłowy kierunek śledztwa. Jak to bywa, prędzej czy później pojawia się jakiś błąd sprawcy, który pozwala go zidentyfikować. W tym wypadku doszło do śmierci kobiety. Kobiety która nie pasowała do schematu i która z pewnością nie była planowana przez sprawcę. - Wiadomo - pomyślał - może trafi się ktoś bystrzejszy, zobaczymy czy po tym zdarzeniu będą kolejne ofiary czy na jakiś czas zapanuje spokój. Brał pod uwagę, że ta ofiara mogła zginąć tylko przypadkowo w tym samym miejscu i sprawca był inny. Ale takie prawdopodobieństwo i okoliczności tej ofiary pozwalały zdecydowanie odrzucić taką ewentualność.

Zapukał i następnie wszedł do pokoju. powitał go ten sam nastrój i zapach z jakim miał wcześniej do czynienia.
- witam! ja tylko na chwilę - odczekał aż ulizany informatyk spojrzał w jego kierunku - możecie mi powiedzieć czy wydział T ma swoje gniazdka sieciowe na dole? Wydawało mu się, że na to pytanie drugi długowłosy jakby się skrzywił w jakimś spaźmie uśmiechu. Widział jednak tylko część jego twarzy zza lady i nie miał ochoty podchodzić by się o tym dowiedzieć. - Jeśli tak, to czy możecie nam te gniazdka scrossować i dać jakiś kabel sieciowy?

W pokoju zaczynał się robić porządek. Jeśli tak można nazwać segregowanie różnych dokumentów po datach i numerach spraw. Samo przeglądanie tej dokumentacji było interesujące by nie powiedzieć zaskakujące. Razem z chłopakami Mateusz starał się wprowadzić nieco więcej przestrzeni do zwykłego swobodnego poruszania.

Chociaż pokój wyglądał nieco składniej, to nie zmieniało to faktu, że był zagracony zbyt wielką ilością materiałów. Mateusz najchętniej wywaliłby z połowę tych śmieci w cholerę, ale przecież to pożywka wydziału T. Kwintesencja jego istnienia i dążenia do niezbadanych zjawisk. W końcu udało się odszukać gniazdko w miejscu wskazanym przez informatyka. Po początkowym stresie "kur.. chyba nie działa" dioda zaświeciła się odpowiednim kolorem a świat i jego wirtualne piękno popłynęło w kablu ku ich komputerowi. Ależ to była radość, zobaczyć jak stara wersja przeglądarki mozolnie wczytuje stronę startową. Ktoś ostatnim razem był wyjątkowo dowcipny bo poza dość służbowym widokiem tapety, explorer po około 10 minutach powitał ich widokiem strony roznegliżowanych babek machających cyckami. Znowu trochę się pośmiali, po czym zaczęli wertowanie tego co ich interesuje.

Po około godzinie - myślicie że trzeba by zabrać się do tego wydrążonego tunelu w którym miało być metro? słyszałem że są tam teraz składowane znaczne ilości win - spojrzał z uśmiechem na chłopaków.

Każde kolejne informacje byłe o tyle ciekawe, że Mateusz odniósł wrażenie że głupieje. - no nie, chyba takich wątków to my badać nie będziemy co? - zaśmiał się po tym jak przeczytali o nieudanej miłości między warsem i sawą.

Jak zrobili sobie pierwszą dłuższą przerwę, Mateusz przeszedł do drugiego pokoju zaparzyć herbatę. Zalał im do świeżo przetartych szklanek i dopytał ile słodzą. Mieszał spokojnie łyżką parującą ciecz, której wilgoci w tym momencie potrzebował - wiemy że problem pojawia się wieczorem, wiemy też że wcześniej w historii problem samobójstw nie występował - polemizował ze sobą - tak tak oczywiście, zasłabnięcia, utonięcia, ale to były czasy PRL-u, wiadomo może coś też tu ukrywali chemicznego, albo inne gówno co działało na psychikę. Wiadomo propaganda wymyśli sobie syrenkę, duchy - zagestykulował ręką - i ciemny lud cicho siedzieć będzie. Ja widzę to tak.. albo jakiś zjebek poczytał trochę o legendach czy tych przypadkach i wpadł na jakiś pomysł aby trochę postraszyć ludzi... albo musimy się przyjrzeć temu Panu aSSimar bo może on tu ma więcej do powiedzenia a ktoś urzeczywistnia jego chore marzenia - Przerwał na chwilę - nie widzę tylko żadnego związku z nocą - zasiorbał - nie było wzmianki że dochodziło do tych przypadków w nocy. Czyżby to jakaś własna inwencja twórcza zabójcy? w końcu w nocy nie mamy świadków? - spojrzał pytająco na pozostałych, przyjemny płyn nawilżył wysuszony przełyk.