Forum - Zjazd RPG

Erwin właśnie siedział w pokoju zmieniając okład na ranie, którą otrzymał od przeklętych goblinoidów. Nie był w dobrym humorze bo i z jakiego powodu. Gobliny panoszyły się po włościach. Chłopi w jego obejściu schronienie znaleźli i odstraszali gości. Samych gości i tak przez tą politykę i obecną sytuację zbyt wielu nie było. Przyjaciele w różnych sprawach i celach powyjeżdżali.
Co ma robić? Siedzenie ciągle tu i pilnowanie majątku trochę go męczyło. Chciał działać, walczyć a tu jednak trzeba było pilnować dobytku.

Pukanie do drzwi wyrwało z rozmyślań szlachcica, który naciągnął spodnie i odwracając się zawołał.
- Wejść.- W drzwiach pojawił się stary przyjaciel i opiekun gospody.
- Panicz Ludwig wrócił i czeka z wieczerzą.- Mówił z uśmiechem bo lepiej się czół jak panowie byli razem.
- Zaraz zejdę.- Erwin rzucił gospodarzowi i odwrócił się by wyszykować się schludniej. Miecz u pasa zawiesił. buty naciągnął i zszedł do sali jadalnej.

Schodził po schodach i patrzył na krzątających się rannych chłopów i uwijające się kobiety i dzieci. Przepuścił jedną z młodszych chłopek na schodach i widząc Ludwiga z ludźmi rozłożył ręce w geście powitania.
- Wreszcie Ciebie widzę.- Szedł żwawo a część ludzi patrzyło na zachowanie szlachcica.
- Jak tam sprawy się mają?- Podszedł i wziął w objęcia przyjaciela.

Szlachcic wskazał miejsce gdzie uraczą się obiadem i gdy usiedli zaczął.
- Ci ludzie to mieszkańcy pobliskiej wsi.- Popatrzył w oczy Ludwiga. - Pewnie dziwisz się po co tu są. Ano powiem nie czekając.- Rozejrzał się po komnacie. - Goblinoidy zaatakowały ich wioskę, a że z naszych okien było widać słupy dymu więc ruszyłem sprawdzić co się dzieje i wpadłem na bandę zielonych.- Tu skrzywił się z lekka.
- Walka była dość ciężka, ale z pomocą przyszedł elf i khazad.- Tu Erwin podniósł palec dając znać by uważać. - Tłukli się zawodowo. Po walce chciałem ich zatrudnić, ale oni byli wolnymi strzelcami polującymi na gobasy i zbójców.- Dodał i spojrzał na jedną z dziewek ze wsi.
- Podobnie jak my uważają nową organizację za pomyłkę, ale co zrobić. Nie chcieli zostać.- Erwin spochmurniał.
- Był także napad na mnie.- Pokiwał głową potwierdzając. - Zrobiono ognisko z dymem by wyciągnąć mnie z zajazdu bym myślał, że to tartak płonie. Osaczyli mnie, ale z pomocą przyszli nasi najemnicy widząc dym z drugiej strony.- Erwin podniósł kubek wina nalanego przez jedną z wieśniaczek, która pomagała w zajeździe za dach nad głową dla niej i męża.

Ostatnio edytowany przez Hakon (2017-09-20 16:11)

Dzień szybko zleciał do wieczora przy opowiadaniu co też pod nieobecność Ludwiga się wydarzyło. A i Ludwig miał sporo do opowiedzenia.

Przed wieczorem wrócił też wysłany za “szpiclem” najemnik. Śledzony pojechał do sąsiedniej wsi (nie tej spalonej). Tam odbył malowniczą kłótnie z baba w obejściu wszedł do chałupy i nie wychodził do wieczora. Nagabywani miejscowi rozpoznali owego szpicla, jako miłośnika trunków.

Najemnicy też sobie mieli wiele do opowiedzenia, tyle, że oni także smarowali gardła. Czym na pewno nie zaskarbili sobie łaski, żony Hermana, która za każdym razem gdy przechodziła obok miała dosyć zachmurzona minę. Najwyraźniej przyjaźń nie była im pisana.
Ktoś znający się na rzeczy zauważyłby, iż piją ale nie wszyscy jednakowo. A wyszło to na jaw przy wartach na noc. Ci mniej zawiani sami podzielili między siebie warty ci bardziej poszli spać.

Noc o dziwo upłynęła spokojnie, nic nie zakłóciło spoczynku. Nawet kogut nad ranem. Ktoś dociekliwy mógłby rozwiązać tajemnice jego zniknięcia i dopatrzeć się poszlak prowadzących do grupy imigrantów z pobliskiej wsi.

Po śniadaniu Herman przywołał Erwina mówiąc że ktoś o niego pyta, jakiś smarkacz. Erwin pierwszy raz na oczy widział młodzika, a ten upewniwszy iż Erwin to Erwin przekazał pozdrowienia od cioci Olgi.
- Ciotka kazała przekazać jaśnie panie, że medykus z miasta w gości zjechał do jaśnie państwa. To jest naszego jaśnie państwa - plątał się trochę chłopak - Mówiła co pan Erwin z pewnością rad by o tym słyszeć, bo boleści różnorakie ma.

Ludwig przyglądał się badawczo Erwinowi i stukał palcami po stole. W końcu odwrócił głowę w kierunku bocznego okna.
- przekazałem ci wszystkie informacje na temat tego człowieka. Jesteś pewien, że chcesz z nim rozmawiać?
Spojrzał ponownie na niego - odwiedziny innych sąsiadów uważam za dobry pomysł, pamiętasz też że myśleliśmy podążyć śladem rozbójników? gdzieś w okolicy jeziora mają pewnie kryjówkę, a my mamy ludzi i całkiem niezłe rozeznanie w tym terenie. Tropy na trakcie może się i zatarły, ale Sigriz wtedy znalazł kierunek boczny gdzie mogli ujść. Poprawił się na krześle - na pewno muszę się najpierw udać do Stapelhugel, mam tam sprawę do załatwienia a przy okazji, zastanawiam się czy nie poszukać na własną rękę medyka dla naszego sąsiada. Oczywiście.. jak uznamy, że terapia poprzedniego medyka nie jest skuteczna

Ludwig kontynuował
- czekaj, skoro mówisz że nasz lekarz wypłynął z czeluści, to szkoda byłoby z tego nie skorzystać - jego oczy zaszkliły się. Oczywiście możemy tylko coś zainscenizować, w końcu nasz trakt nie uchodzi za bezpieczny. Jeśli będzie miał obstawę to znaczy, że nie wie co się dzieje w okolicy ale zawsze możemy się przyjrzeć czy nie rozpoznamy znajomych twarzy. A jeśli będzie jechał sam - poprawił się na krześle - cóż, będzie to znaczyć że zna powód dla którego tej obstawy nie potrzebuje. W końcu byłoby to zbyt ryzykowne, aby ktoś go niechcący ubił.

Zastanawiał się przez chwilę jak nadać list. Uznał, że może w tych okolicznościach ciężko będzie wyrwać się do miasta Stapelhugel, ale może ktoś z majątku sąsiada, wierny służący by go nadał.
- jak ty to widzisz? możemy podjechać do sąsiada i zobaczyć przypadkiem co słychać? zawsze ktoś od nas może przypadkiem dostać od nas sygnał kiedy przybysze będą wracać do miasta.

- natomiast w kwestii zasadzki.. myślę że oni wszyscy tak się tu panoszą i myślą że nikt im nie zagraża, pewnie zakładają że nie będziemy z ludźmi wyglądać poza granice naszego dobytku. I uważam że do czasu kiedy kogokolwiek z nich odpowiednio nie przesłuchamy, nie zdobędziemy cennych informacji

- dobrze,  niech będzie po twojemu - rzekł Ludwig,  po czym wstał - w takim razie,  szykuję się do drogi - następnie ruszył w kierunku schodów

- to zależy.. od liczby gości jaka jest przed nami - rzucił żartobliwie
- witamy Panie Metzger - skłonił się nieco, po czym spojrzał wymownie to na najemników to na niego - mam nadzieję, że nie stało się nic złego? - przyglądał się uważnie Metzgerowi

Sytuacja wyglądała na podejrzaną. Najwyraźniej dobrze się stało, że podjechali do sąsiada.

- no,  skoro musicie zatrudniać najemników -  spojrzał na nich - to można takie wrażenie odnieść.  W takim razie możemy poczekać   -  gotowy był ruszyć w kierunku dworku i liczył na to,  że oddalą się od nieznanych mu osób i trochę zasięgną języka. Gdyby Metzger miał również taką potrzebę,  niechybnie by ich naprowadził swoimi słowami.

- a jak zdrowie jaśnie Pana?

- To nie nasi - odrzekł Metzger - Drogi niepewne, zbójcy, to i medyk ochronę najął.
Gdy usiedli z kielichami kontynuował:
- Jaśnie pan bez zmian. A może i nie dajcie bogowie mu się pogorszy... - najwyraźniej wizyta medyka nie ucieszyła go zbytnio. - Słyszałem o waszym ratunku dla wsi. Gratulacje panie Ludwig. Mniemam, że o od was ludzi brali do milicji, a jak widać trzeba samemu o siebie dbać. Ech, poszedł nasz koniuszy na zmarnowanie. Pewni oddziały gdzieś pod Fassenbergiem trzymać będą, to i zdążyć nijak nie mogą. Ech, pewnie swoją milicje by trza powołać. Ale ludzi doświadczonych brak.

Erwin na słowa Metzgera o milicji prawie podskoczył.
- Tak. Chcieli ludzi od nas wziąć alem nie dał.- Odparł stanowczo szlachcic.
- Masy bandytów po okolicy się włóczy a i jak sam słyszałeś i gobliny na wsie już napadają. Jak się pozbywać ludzi?- Mówił spokojnie układając plan.
- Ludzi trzeba zebrać i wyszkolić. Podejrzewam, że jak takie oddziały milicji zrobimy i nie będziemy oddalać się od rodzinnych włości to może i sporo ludzi się da zebrać. Tylko czy władykowie swoich poddanych do takich oddziałów by przeznaczyli.- Zastanawiał się na głos Erwin.
- Nawet ja mógłbym stanąć jako dowódca takiej milicji. Bo i na wojaczce się znam a i nie zamierzam oddawać się pod protekcje miastowych.- Zerknął na słuchających badawczo.
- Myślicie, że sąsiedzi by chcieli na takie coś przystać i też co do nowych władz mają jakieś ale?

- Pomoc wsi do błahostka dla możnych panów tych ziem, ale fakt może to coś pomoże.- Zamyślił się Erwin na moment.
- A którzy twoim zdaniem władykowie najchętniejsi do współpracy? Może któryś ma jakoweś problemy z miastem?- Pytał licząc na szczerą odpowiedź. Metzger był dobrze poinformowanym człowiekiem, którego brakowało w szeregach Erwina. Nie po to stary władyka trzymał go w domu.

- Czyli do wszystkich się przyczepiają.- Sposępniał Erwin.
- No to trzeba obmyślić na przyszłość poodwiedzanie sąsiadów. A są jacyś co dziwnym trafem lepiej przędą w tych czasach?- Zapytał dodatkowo chcąc zobaczyć jak sprawy mają.

- witamy serdecznie - skłonił się lekko - a tak się składa, że byliśmy w okolicy to i nie omieszkaliśmy odwiedzić naszego sąsiada. W końcu musimy dbać o dobre kontakty sąsiedzkie i wypadało spytać o zdrowie - uśmiechnął się i spojrzał na drugą osobę - a my chyba jeszcze nie mieliśmy okazji się poznać?